Gizarte batek bere haurrak baloratzen baditu, horien gurasoak altxorra balira bezala zaindu beharko ditu.
Anónimo
Haur-psikoterapia eta familiakoen arteko harremanak
Askotan gauzak ez dabiltzala ongi sentitzen hasten gara, ez da nire sufrimendu edo ongieza heldua bezala, gure umetxoek sufritzen dutenean edo bolada txarra pasatzen ari direnean baizik.
Oso mingarria, agian egoerarik mingarriena, zure seme-alabak gaizki pasatzen ikustea da, eta ez jakitea zer gehiago egin laguntzeko. Beldurrak, lotsak, ziurtasun eza, harremanetan edo ikasketetan zailtasunak direla eta.
Esparru horretan haur-zailtasunak ulertzen ditut umearentzako laguntza eskatzeko bidea; baina, baita, era paraleloan, familiarentzako ere. Niretzat oso garrantzizkoa da txikienak haien bizi-uneari aurre egiteko baliabideak jasotzen lagundu ahal izatea. Baina beharrezkoa iruditzen zait familia- harremanetan sakontzea eta lagundu horiek hobetu badaitezke ere. Familia, terapeuta, umeak eta ,askotan, eskola, talde bat osatzen dugu; non taldekide guztiak ezinbestekoak garen egoera hobetu dadin.